Purtkowe stegny

Debiutancki zbiór składa się z dziewięciu opowiadań, które rozgrywają się między połową XIX wieku a końcem I wojny światowej. Autor umiejscowił ich fabuły na pomorskiej prowincji, ukazując różne aspekty walki Kaszubów o własną tożsamość i podmiotowość, portretując jednocześnie zwykłych, prostych mieszkańców kaszubskich wsi. Zagrożeniem dla nich jest nie tylko urzędowa germanizacja, ale także przemiany gospodarcze i społeczne II połowy XIX stulecia, zmuszające do trudnych wyborów  –  do emigracji lub wyrzeczenia się tożsamości za cenę poprawy własnego losu. To opowieści na wskroś tragiczne, bowiem doświadczeniem bohaterów ostatecznie jest klęska  –  utrata tego, co najważniejsze, samotność i niezrozumienie. Stąd tytułowe Purtkowe stegny („Diabelskie ścieżki”), które prowadzą ich do zatracenia. Jak przystało na książkę powstałą w okresie socrealizmu, w opowiadaniach pojawiły się nieco sztucznie wprowadzone wątki walki klasowej i socjalistycznych idei proletariackiej rewolucji lat 1917–1920.