Hanesk

Druga z książek Piepki ukazała się w rok po Purtkowych stegnach i nawiązuje do nich formą (to powieść składająca się z dziesięciu zazębiających się ze sobą historii ułożonych w porządku chronologicznym). Również niektórzy bohaterowie to postaci znane z kart Purtkowych stegien. Innowacją jest umiejscowienie akcji większości tych opowieści w dobrze znanej autorowi przestrzeni Północnych Kaszub  –  okolicach Pucka i Wejherowa. Hanesk ma także ważny rys autobiograficzny, bowiem dotyka okresu międzywojnia i hitlerowskiej okupacji, które Piepka doskonale pamięta z lat dziecięcych i młodości. Jego powieściowym alter ego jest chłopiec Jan Grotka, którego oczami czytelnik obserwuje wydarzenia końca lat 30. i okupacji. Wielkim walorem powieści jest wykorzystanie przez Piepkę bogactwa lokalnej, kaszubskiej tradycji gawędziarskiej, którą umiejętnie wplata w narrację o losach tytułowego Haneska i młodego Janka. Książka nie jest wolna od ideowego zaangażowania  –  pojawiają się w niej także wątki związane z wyzyskiem chłopów i robotników oraz walką klasową  –  nie umniejsza to jednak walorów Haneska jako najszerszej dotąd prezentacji międzywojennego obrazu Kaszub.